“”بی مخاطب…””
آدم ها مـــــــــــی آینـــــــد…
خودشـــــــان را نشـــــــــان می دهنـــــــد…
وقتی که برایـــــــت مهم نیست…
اصــــــــرار می کننـــــــد!
اصــــــــرار برای اثبـــــــــات وجــــــــــودشـــــــان،
برای اثبــــــــات بــــــودنشـــــــان…
و مـــــــاندنشـــــــان!
اصـــــرار می کنند که تــــــــــو نیز باشــــــی همــــــراهشان…
همــــــــــان آدم هــــــــــــا،
وقتی که پــــــذیرفتی بودنشــــــــــــان را ،
مـــــــــاندنشان را…دوست داشتنشان را…
وقتی که بــــــــــــاورشان کــــــردی…
مـــــــــی روند!
بـه بهـــــــــانـــــهـ هــــــای پــــــــــوچ!
به بی بهـــــــــــانگی!
به سادگی!
مــــــــــــــــی رونـــــــــــد…
مــــــــی روند…
و تـــــــو می مانی با بــــــــــــاوری که.…….!